Çalar saatin sesi Miray'ın odasında cırladı. 6. sınıfa başlamak hiç de hayal ettiği gibi olmamıştı. Yeni okulu kocaman ve korkutucuydu ve Miray her sabah yorganın altına saklanıp görünmez olmak istiyordu.
"Bir beş dakika daha,"
diye mırıldandı annesine.

Okul koridorları, tanımadığı yüzlerle dolu bir nehir gibiydi. Herkesin gidecek bir yeri, konuşacak bir arkadaşı var gibiydi. Miray ise kendini küçücük ve kaybolmuş hissediyordu. Sırtında çantasıyla duvar kenarından sessizce yürüyordu.

Türkçe dersinde, Öykü Öğretmen tahtaya kocaman harflerle bir proje konusu yazdı:
"Okul Kütüphanesinin Unutulmuş Bir Hazinesini Bulun."
Miray içini çekti. Bu devasa okulda bir hazine bulmak imkansız gibiydi.

Miray, ders çıkışı isteksizce kütüphaneye gitti. Tozlu rafların arasında dolaşırken, en arka köşede, kimsenin bakmadığı bir rafta duran, kapağı desensiz, eski bir kitap gözüne çarptı. Merakla kitabı raftan indirdi.

Kitabı açtığında şaşkınlıkla nefesini tuttu. Sayfalar basılı harflerle değil, inci gibi bir el yazısıyla doluydu. Aralarda ise hayal ürünü yaratıkların ve sihirli ormanların mürekkeple çizilmiş resimleri vardı. Bu, bir hikaye günlüğüydü!

"Ne buldun öyle?"
diye bir ses duydu. Yanında, kendisi gibi meraklı gözlerle kitaba bakan bir kız duruyordu.
"Ben Elif,"
dedi gülümseyerek.
"Daha önce hiç böyle bir kitap görmemiştim."

Miray, normalde çok konuşkan olmamasına rağmen, kendini Elif'e kitabı ve içindeki gizemli hikayeleri anlatırken buldu. Birlikte, "Fısıldayan Ağaç" adlı bir hikayeyi seçtiler. Projeyi beraber yapmaya karar verdiler.

Sunum günü geldiğinde Miray çok heyecanlıydı ama korkmuyordu. Elif'le birlikte sınıfın önüne çıktılar ve Fısıldayan Ağacın hikayesini anlatmaya başladılar. Miray'ın sesi, ilk defa koridorlarda değil, tüm sınıfta yankılanıyordu.

Sunumları bittiğinde bütün sınıf onları alkışladı. Öykü Öğretmen'in gözleri parlıyordu.
"Harikaydınız kızlar,"
dedi.
"Kütüphanenin en değerli hazinesini bulmuşsunuz: paylaşmanın ve dostluğun hikayesini."
Miray'ın yanakları al al olmuştu ama içi mutlulukla doluydu.

Ertesi sabah, çalar saat çalmadan önce Miray gözlerini açtı. Artık okul ona korkutucu gelmiyordu. Okul, içinde keşfedilecek sırlar, anlatılacak hikayeler ve onu bekleyen bir arkadaşı olan bir macera yeriydi. Üniformasını giydi ve gülümsedi. Yeni bir güne hazırdı.